พ่อรวยพ่อจน

พ่อจนบอกว่า “ความรักเงินเป็นบ่อเกิดของความชั่วร้าย”
พ่อรวยบอกว่า “การขาดเงินเป็นบ่อเกิดของความชั่วร้าย”
พ่อคนหนึ่งมักจะพูดว่า “ไม่มีปัญญาซื้อ”
ขณะที่อีกคนชอบพูดว่า “ทำยังไงจึงจะซื้อได้”
ประโยคแรกเป็นคำบอกเล่า แต่ประโยคที่สองเป็นคำถาม
ประโยคแรกพูดแล้วทุกอย่างจบ
ประโยคที่สองทำให้คุณต้องคิดหาคำตอบ

พ่อที่กำลังจะรวยของผมอธิบายว่า
“ถ้ายอมรับว่าเราไม่มีปัญญาซื้อ สมองจะหยุดคิด
แต่เมื่อถูกตั้งคำถาม สมองจะเริ่มทำงาน
พ่อไม่ได้หมายความว่าเราต้องซื้อทุกอย่างที่อยากได้
แต่พ่อต้องการฝึกให้สมองทำงานตลอดเวลาเหมือนกับคอมพิวเตอร์
การฝึกให้สมองทำงานมาก สมองก็ยิ่งแข็งแรง
พ่อก็รวยขึ้น คำว่า ‘ไม่มีปัญญาซื้อ’
เป็นการฝึกสมองให้ขี้เกียจ ขี้เกียจคิด”

แม้พ่อทั้งสองจะทำงานหนัก
แต่ผมสังเกตว่าพ่อคนหนึ่งมักไม่ค่อยชอบคิดเรื่องเงิน
ขณะที่อีกคนชอบฝึกให้สมองทำงาน
ผลระยะยาวก็คือพ่อคนหนึ่งมีสถานะการเงินมั่นคง

พ่อคนหนึ่งคิดว่าคนรวยควรเสียภาษีมากๆ เพื่อช่วยคนจน
พ่อรวยคิดว่า “ภาษีทำโทษคนขยันและให้รางวัลคนขี้เกียจ”
พ่อจน “เรียนมากๆ จะได้ทำงานกับบริษัทที่มั่นคง”
พ่อรวย “เรียนมากๆ จะได้ซื้อบริษัทที่มั่นคง”
พ่อจน “พ่อไม่รวยก็เพราะพ่อมีลูก”
พ่อรวย “พ่อต้องรวย เพราะพ่อมีลูก”

พ่อรวยชอบคุยเรื่องเงินตอนทานข้าว
พ่อจนห้ามพูดเรื่องเงินตอนทานข้าว
พ่อจน “เรื่องเงินทอง ต้องปลอดภัยไว้ก่อน”
พ่อรวย “ต้องรู้วิธีจัดการกับความเสี่ยง”
พ่อจน “บ้านเป็นการลงทุนและทรัพย์สินที่ใหญ่ที่สุด”
พ่อรวย “บ้านเป็นหนี้สิน
และถ้าใครคิดว่าบ้านเป็นการลงทุนที่ใหญ่ที่สุดเขาลำบากแน่”

จากหนังสือขายดี Rich Dad’s

04:41PM TH