วันอังคารที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

วันนี้คุณได้เรียนรู้อะไรไปบ้าง

นาฬิกาปลุกส่ง สัญญาณตอนเช้า กดทิ้ง นอนต่อ พอรู้ตัวอีกทีก็รีบตาลีตาเหลือก ลุกจากเตียงเพราะตื่นสาย รีบออกจากบ้านแล้วมาเบียดเสียดยัดเยียดกันบนรถประจำทางบ้าง รถไฟฟ้าบ้าง ถึงที่ทำงานแบบหน้าตาบูดบึ้ง งานเข้า 8 โมง มาถึงบริษัทปาเข้าไป 8 โมงครึ่ง แต่ก็ไม่เป็นไร รู้สึกหิวเหลือเกิน ไปหาอะไรทานก่อนดีกว่า แล้วก็นั่งกินข้าวแบบสบายใจสุดๆ อิ่มแล้วค่อยเริ่มทำงานตอนประมาณ 9 โมงกว่าๆ แถมทำงานไป คุยเล่นไป เอาหนังสือขายหัวเราะขึ้นมาแอบอ่านบ้าง โดยอ้างว่าคลายเครียด งานมันเครียดมาก


พอมีงานใหม่ที่หัวหน้า สั่งมา ก็เก็บเอาไว้ก่อน เพราะยังไม่มีอารมณ์ทำ ไว้ใกล้ๆ ถึงกำหนดส่งแล้วค่อยทำก็ยังทัน พักเที่ยงก็รีบลงไปทานข้าวก่อนเวลาพักนิดหน่อย เพราะกลัวคนเยอะ แล้วก็เลยถือโอกาสเดินชอปปิ้งสักนิด เพราะทำงานมาทั้งเช้าแล้ว เหนื่อยเหลือเกิน เดินไปเดินมาเพลินไปหน่อย กลับเข้ามาทำงานก็เกือบบ่ายสองแล้ว รีบกุลีกุจอมานั่งที่โต๊ะและเปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ กะว่าจะเริ่มทำงานต่อ แต่เอ๊ะ เดี๋ยวเปิดเว็บไซต์ดูสักนิดดีกว่า เพราะกำลังหาเสื้อผ้ารุ่นใหม่ๆ เดิ้นๆ จากต่างประเทศ ดูไปสักพัก เงยหน้าขึ้นมามองนาฬิกา


อ้าว นี่สี่โมงครึ่งแล้วหรอเนี่ยะ โห งานยังไม่เสร็จเลย งานเยอะจริงๆ เลยเนี่ยะ ทำยังไงก็ไม่ทัน แต่ก็ไม่เป็นไร ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาทำใหม่ดีกว่า เก็บของ แต่งตัว แต่งหน้า ทาปาก (ถ้าเป็นผู้หญิง) เข้าห้องน้ำ แล้วก็เดินไปทักทายเพื่อนๆ ตามโต๊ะต่างๆ ซึ่งกำลังนั่งทำงานอย่างขะมักเขม้น ว่าเย็นนี้มีนัดกับเพื่อน นี่งานก็ยังไม่เสร็จเลย แต่ต้องรีบออกไปก่อน ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ


จาก นั้นก็ออกจากบริษัทไปด้วยใบหน้าที่ร่าเริงเบิกบานใจเป็นที่สุด นัดเพื่อนไว้ ต้องไปก่อนเวลานิดหน่อย เดี๋ยวเพื่อนจะรอนานมันไม่ดี (แต่มาทำงานสายไม่เป็นไร) เจอเพื่อนแล้ว ก็เม้าท์แตก สั่งอาหารมากินกัน กินไปกินมา โห นี่จะเที่ยงคืนแล้วนี่นา กลับบ้านได้แล้ว พรุ่งนี้จะต้องทำงานต่อ กว่าจะร่ำลากัน โน่นปาเข้าไปเกือบตีหนึ่ง ถึงบ้านตีหนึ่งครึ่ง เพราะรถไม่ติด อาบน้ำ เตรียมตัวนอน แต่เอ… ลองดูซิว่าเคเบิ้ลทีวีมีอะไรดูหรือเปล่า ระหว่างที่รอเครื่องเปิด ก็หันไปเปิดคอมพิวเตอร์ข้างๆ ตัว เข้า MSN เสียหน่อยจะได้เช็คเมล์ด้วย อ้าวเจอกิ๊ก คุยกันเสียหน่อย ไม่ได้คุยกันนานแล้ว แชทไปแชทมา โอวว ตีสี่กว่าๆ แล้ว นอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นสาย



นาฬิกาปลุกส่งสัญญาณตอนเช้า กดทิ้ง นอนต่อ…

ชีวิต ก็ดำเนินไปเป็นวงกลม วนไปวนมา ด้วยกิจกรรมแบบเดิมๆ ถามว่าถ้าเราใช้ชีวิตแบบนี้จริงๆ ทุกวัน วันแล้ววันเล่า แล้วความสำเร็จในชีวิตที่เราอยากบรรลุ ก็คงไม่มีทางเป็นไปได้เลย คนคนนี้น่าจะเป็นคนที่ไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต เกิดมาเพื่อนใช้ชีวิตไปวันๆ เพื่อให้หมดวัน เพื่อให้หมดเงิน เพื่อให้หมดสมอง


สิ่งที่อยากจะ แนะนำให้ทำในตอนสิ้นวัน แต่ละวัน หรือช่วงก่อนนอนก็ได้ ก็คือ ให้คิดทบทวนดูว่าวันนี้เราได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ บ้าง ได้เห็น ได้ฟัง อะไรที่เป็นความรู้ หรือเป็นสิ่งที่ส่งเสริมพลังกายพลังใจ และเป็นสิ่งที่ยกระดับจิตใจของเราให้สูงขึ้น หรือในอีกมุมหนึ่ง การที่เราทำอะไรผิดพลาดไป มันก็เป็นการเรียนรู้อย่างหนึ่ง ว่าวันรุ่งขึ้นเราต้องไม่ผิดพลาดแบบเดิมๆ อีก หรือถ้าบางคนบอกว่า ไม่รู้จะเรียนรู้อะไรอีกแล้ว เพื่อเพิ่มคุณค่าของตนเอง อย่างน้อยเพิ่มศัพท์ภาษาอังกฤษอีกสักคำที่เราไม่รู้จักก็ยังดี


แล้ววันนี้คุณได้เรียนรู้อะไรแล้วหรือยัง
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=hrman&month=11-2009&date=07&group=2&gblog=33

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น